Przejdź do zawartości

8 Dywizja Pancerna (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
8 Dywizja Pancerna
8. Panzer-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Adolf Kuntzen

Ostatni

gen. mjr Heinz Hax

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja na Francję
agresja na ZSRR
Organizacja
Numer

8

Dyslokacja

koszary macierzyste: Cottbus, Wehrkreis III

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Podległość

12 Armia, 4 Armia Pancerna, Grupy Armii Środek, Grupy Armii Północ

8 Dywizja Pancerna (niem. 8. Panzer-Division) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Francję i Jugosławę oraz ataku na Związek Radziecki.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Dywizja została sformowana zgodnie z rozkazem z 16 października 1939 roku po przeformowaniu 3 Dywizji Lekkiej[1].

W grudniu 1939 roku została przerzucona do Nadrenii, a w maju 1940 weszła w skład 12 Armii, a następnie Grupy Pancernej Guderiana. Wzięła udział w agresji we Francji. Po zakończeniu walk pozostała na terytorium okupowanej Francji do marca 1941 roku, skąd została przerzucona na Węgry i wzięła udział w ataku na Jugosławię i Grecję. Atak przeprowadziła z terytorium Węgier na Belgrad, a następnie na Sarajewo[2]. Jednak nie prowadziła zbyt intensywnych działań zbrojnych[3].

W kwietniu 1941 weszła w skład 4 Grupy Pancernej i w składzie tej grupy wzięła udział w ataku na ZSRR w czerwcu 1941 roku. Początkowo walczyła na kierunku północnym w składzie Grupy Armii Północ, walczyła na terenie Litwy, Łotwy a następnie pod Leningradem. W rejonie Dźwiny i Dźwińska atakowała 21 Korpus Pancerny Armii Czerwonej, zadając mu znaczne straty[4].

W grudniu 1942 roku została włączona w skład Grupy Armii Środek i walczyła w rejonie Smoleńska. W lipcu 1943 roku wzięła udział w bitwie na łuku kurskim.

W październiku 1943 roku włączona w skład Grupy Armii Południe wzięła udział w walkach o Kijów. W czasie walk i odwrotu poniosła ciężkie straty. Następnie walczyła w rejonie Żytomierza, Tarnopola i Bród[3].

W październiku 1944 roku została przerzucona do Słowacji a następnie na Węgry, gdzie wzięła udział w walkach o Budapeszt w styczniu i lutym 1945 roku. W lutym 1945 roku została wycofana na teren Moraw, gdzie pozostała do maja 1945 roku. Skapitulowała 9 maja 1945 roku pod Deutsch-Brod i oddała się do niewoli Armii Czerwonej[3].

Dowództwo dywizji

[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy dywizji[5]
  • gen. wojsk panc. Adolf Kuntzen (1939–1941)
  • gen. wojsk panc. Erich Brandenberger (1941–1942)
  • gen. por. Sebastian Fichtner (1942–1943)
  • gen. mjr Gottfried Frölich (1943–1945)
  • gen. mjr Heinrich-Georg Hax (1945)

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Skład w 1940
  • 10 pułk pancerny (Panzer-Regiment 10)
  • 67 batalion pancerny (Panzer-Abteilung 67)
  • 8 Brygada Strzelców (Schützen-Brigade 8)
    • 8 pułk strzelców (Schützen-Regiment 8)
    • 8 batalion motocyklowy (Kradschützen-Bataillon 8)
  • 80 pułk artylerii (Artillerie-Regiment 80)
  • 59 batalion rozpoznawczy (Aufklärungs-Abteilung 59)
  • 43 dywizjon przeciwpancerny (Panzerjäger-Abteilung 43)
  • 59 batalion pionierów (Pionier-Bataillon 59)
  • 84 batalion łączności (Nachrichten-Abteilung 84)
Skład w 1943
  • 10 pułk pancerny (Panzer-Regiment 10)
  • 8 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regimenter 8)
  • 28 pułk grenadierów pancernych (Panzer-Grenadier-Regimenter 28)
  • 80 pułk artylerii pancernej (Panzer-Artillerie-Regiment 80)
  • 8 pancerny batalion rozpoznawczy (Panzer-Aufklärungs-Abteilung 8)
  • 43 dywizjon niszczycieli czołgów (Panzer-Jäger-Abteilung 43)
  • 286 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Heeres-Flakartillerie-Abteilung 286)
  • 59 pancerny batalion pionierów (Panzer-Pionier-Bataillon 59)
  • 84 pancerny batalion łączności (Panzer-Nachrichten-Abteilung 84)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]